Mia: Ik ben een vrouw. Laat me het spellen:
G-O-D-D-E-S-S

Dat is wat Mia’s werk in de tentoonstelling ‚A ROOM FOR ONE’S OWN‘ in Jülich (maart 2025) uitstraalt. Waar de gelijknamige film van Virginia Woolf het overkoepelende thema is, creëert Mia handgemaakte godinnenfiguren van textiel die kracht en kwetsbaarheid uitstralen. “Zelfbewustzijn, ruimte opeisen, je niet laten ondersneeuwen – dat is wat ik wil laten zien.”

Mia’s kunst is onlosmakelijk verbonden met haar jarenlange inzet in de jeugdzorg en kinderbescherming. Bijna 40 jaar was ze bezig met problematische opvoedingssituaties, huiselijk geweld en vechtscheidingen. Nu vertelt ze hetzelfde verhaal via haar kunst. Niet om te verzachten, maar om zichtbaar te maken. Om mensen te dwingen niet weg te kijken.

Haar werk is tastbaar, ontroerend en vaak confronterend. Dat is wat Mia’s werk kan doen: laten voelen wat vaak verborgen blijft, het mag een beetje schuren. Dat zag ze ook tijdens een expositie in 2019 over moederschap en kindermishandeling, er waren bezoekers met tranen in hun ogen. Voor deze expositie maakte ze haar eerste jurkje, bedrukt met teksten van geboortekaartjes – een contrast met de harde realiteit die sommige kinderen later te wachten staat. „Je begint niet aan een kind met het idee: die ga ik mishandelen,“ zegt Mia. Maar ergens gaat het mis, dat verbeeld ze in haar textiele werken en schilderijen. Stoffen jurkjes, poppen en borduurwerken spelen sinds 2019 een grote rol in haar kunst – kwetsbaar en krachtig tegelijk.

Toen Mia eind 2023 de diagnose borstkanker kreeg, was textiel een handzaam medium.Tijdens haar behandelingen bood het haar een manier om door te gaan, om haar emoties en ervaringen tastbaar te maken. “Het gaf me een focus, een uitlaatklep. Kunst helpt me om mijn eigen gevoelens om te zetten in iets wat ook voor anderen betekenis kan hebben.” Haar creaties dragen die gelaagdheid in zich: een persoonlijke strijd die zich verweeft met een groter maatschappelijk verhaal.

Sinds 2020 is Mia lid van Dreieck, een collectief van vrouwelijke kunstenaars uit de Euregio, ieder met een eigen stem. „Binnen Dreieck ontdek ik nieuwe wegen, kom ik op ideeën die ik zelf niet snel had bedacht. Het daagt me uit om buiten mijn eigen bubbel te denken, om met thema’s te werken die anderen inbrengen en daar mijn eigen draai aan te geven. Het collectief heeft me veel gebracht – niet alleen inhoudelijk, maar ook praktisch. Met een groep achter je krijg je makkelijker toegang tot nieuwe mogelijkheden, nieuwe exposities.”

Momenteel werkt Mia aan het thema de ouder wordende vrouw. In textiel vangt ze elke rimpel met een draad. Levenstekens van een voorbij leven.Sober werk waarvoor ze expositie mogelijkheden zoekt, altijd zoekend naar manieren om haar boodschap over te brengen. Of het nu in een museum is, een huistheater of het Toon Hermans Huis – haar werk vindt zijn weg. Want bewustwording stopt niet bij woorden. Kunst blijft boeien.

Mia: ‚Hoewel geen slachtoffer of ervaringsdeskundige houdt het thema huiselijk geweld en misbruik mij bezig‘.